تأثیر زمان کاربرد پتاسیم بر عملکرد و محتوای پروتئین دانه ارزن دم روباهی در رژیم های متفاوت آبیاری

بررسی امکان کاهش مصرف آب در کشت های رایج مناطق مختلف از اولویت های مهم تحقیقاتی به منظور افزایش کارآیی مصرف آب در بخش کشاورزی می باشد . به منظور بررسی تأثیر زمان مصرف کود پتاسیم و دور آبیاری بر عملکرد دانه و میزان جذب نیتروژن در ارزن دم روباهی، آزمایشی در سال زراعی 1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی یاسوج، به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. دور آبیاری شامل فواصل آبیاری 7، 14 و21 روز در کرت های اصلی و زمان کاربرد کود پتاسم در مراحل کاشت، پنجه زنی، ساقه دهی و گل دهی در کرت های فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تأثیر دور آبیاری بر وزن هزار دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک، تعداد دانه در خوشه، شاخص برداشت، میزان پروتئین دانه و محتوای کلروفیل a ، b و کل برگ معنی دار بود. با افزایش فواصل آبیاری، مقادیر مربوط به صفات مورد بررسی کاهش، ولی درصد پروتئین دانه افزایش یافت. وزن هزار دانه، عملکرد دانه و بیولوژیک، شاخص برداشت و میزان پروتئین تحت تأثیر زمان کاربرد کود پتاسیم معنی دار شد. بیشترین عملکرد دانه از برهمکنش تیمار فاصله آبیاری 7 روز با کاربرد پتاسیم در مرحله ساقه دهی حاصل شد. بیشترین میزان پروتئین دانه به تیمار کاربرد پتاسیم در مرحله گل دهی تعلق داشت. به طور کلی، با افزایش فواصل آبیاری و ایجاد تنش خشکی ناشی از آن، میزان رشد و اجزای عملکرد به شدت کاهش یافت. کاربرد کود پتاسیم در مراحل اولیه رشد تأثیر معنی دار افزایشی بر عملکرد و اجزای آن داشت، در حالی که در مراحل زایشی سبب افزایش کیفیت دانه گردید.